[OS] markhyuck : honey skin
*เนื้อหาไม่มีความเกี่ยวข้องกับใครในชีวิตจริงเป็นเพียงแค่จินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น
' ระหว่างคนผิวแทนกับคนผิวขาวชอบแบบไหนมากกว่ากัน? '
แน่นอนว่าคำตอบจากกระทู้นี้มากกว่า 60% เลือกคนผิวขาว โดยต่างก็ให้เหตุผลที่ต่างกันออกไป บ้างก็ว่าดูสะอาดสะอาน บ้างก็ว่าดูน่าถนุถนอม...ซึ่งนั่นก็เป็นความจริงที่ผมเองก็เห็นด้วย
พอย้อนกลับมาดูตัวเองแล้วก็ได้แต่ลอบถอนหายใจทิ้งไปอีกเป็นรอบที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ของวัน ผิวสีน้ำผึ้งหรือที่เรียกว่า honey skin ที่ฮยองคนสนิทในวงอย่างแจฮยอนฮยองหรือแม้แต่รุ่นน้องที่น่ารักอย่างเฉินเล่อเองก็เอ่ยปากชมว่ามันดูเซ็กซี่และมีเสน่ห์
แต่คำชมเหล่านั้นไม่ได้ทำให้ความน้อยใจของผมลดลงเลย
ทุกคนต่างก็บอกว่ามันมีเสน่ห์...ยกเว้นก็แต่ มาร์คฮยอง
ฮยองคนสนิทที่สุดของผมที่พ่วงมาด้วยตำแหน่งคนรัก คนที่ชอบดุแม้กระทั่งเรื่องเล็กๆอย่างการที่ผมเอานมจืดไปกินบนเตียงแล้วเผลอทำหกไปแค่นิดเดียวก็เท่านั้น คนที่เอาแต่ใจตัวเองและเอาใจยากเป็นที่สุด!
มาร์ค ลี คนนี้เนี่ยแหละที่ไม่เคยเอ่ยปากชมว่าผิวสีน้ำผึ้งของผมนั้นมีเสน่ห์และดูเซ็กซี่อย่างที่คนอื่นๆบอกเลย
แรกๆก็ไม่ได้คิดอะไรมากหรอกนะ เพราะยังไงซะมาร์คฮยองก็ไม่เคยพูดว่าไม่ชอบมันซักหน่อย แต่เมื่อไม่กี่วันก่อนเรื่องโทนผิวได้ถูกยกขึ้นมาเป็นหัวข้อการสนทนาของเหล่าเมมเบอร์ในระหว่างมื้อดึก
"ผิวขาวก็ดูน่ารักดี"
ถึงมาร์คฮยองจะเอ่ยประโยคนั้นกับมักเน่อย่างจีซองที่อยากจะมีผิวที่เข้มขึ้นก็ตาม แต่ผมก็อดเก็บคำนั้นมาคิดน้อยใจไม่ได้อยู่ดี
ยิ่งอ่านกระทู้ในเว็บดังก็ยิ่งน้อยใจเข้าไปใหญ่ สุดท้ายก็ได้แต่ตัดใจกดปิดหน้าจอโทรศัพท์แล้ววางคว่ำหน้าลงบนโต๊ะหน้าโซฟากลางห้องนั่งเล่นของหอพัก
ร่างบางๆในชุดเสื้อยืดตัวบางสีขาวธรรมดากับกางเกงบอลสีดำขาสั้นได้แต่พาตัวเองเข้ามาหาน้ำดื่มในครัวเพราะอากาศเย็นๆในห้องทำให้รู้สึกคอแห้งขึ้นมาบ่อยๆ
มือเล็กยกแก้วน้ำขึ้นดื่มพร้อมกับหลับตาปี๋ น้ำช่วยทำให้รู้สึกดีขึ้นมาเยอะเลย
"ดงฮยอกอาา..ดื่มน้ำยังไงให้มันไหลลงมาเปียกเสื้อแบบนี้กัน" เสียงดุที่คุ้นเคยดังขึ้นพร้อมกับเจ้าของเสียงที่มาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้า
..มาตอนไหนเนี่ย ไม่เห็นรู้ตัวเลย
"ฮยองมาตอนไหนเนี่ย..?" ใช้หลังมือเช็ดริมฝีปากลวกๆพร้อมกับวางแก้วลงบนเคาว์เตอร์
"ก็มาเมื่อกี้...อ่า..ฮยองบอกกี่ครั้งแล้วว่าเสื้อตัวนี้มันบาง จะเอามาใส่อีกทำไม" ร่างสูงตรงหน้าเสตามองไปทางอื่นแต่ปากก็ยังคงดุเรื่องเสื้อไม่หยุด
"มาร์คฮยองมาถึงก็ดุเลยอ่า.." ผมไม่ใช่เด็กๆที่ฮยองต้องมาคอยห่วงแล้วนะ
มาร์คฮยองที่พอเห็นผมทำหน้างอแงใส่ก็เปลี่ยนมาเป็นยิ้มแล้วก็หัวเราะเหมือนเคย อีกคนเพียงแค่ลูบหัวเบาๆทีนึงก่อนจะเดินไปทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟาตัวเดิมที่ผมลุกออกมาคราวแรก
"คนอื่นๆไปไหนกันหมดล่ะ?" อีกคนถามขึ้นอีกครั้งเมื่อผมเดินมานั่งลงข้างๆ
"เจโน่กับแจมินเห็นว่าจะไปหาเพื่อนเก่า เฉินเล่อน่าจะหลับไปแล้ว เหรินจวิ้นฮยองไปกับเมเนฮยอง ส่วนจีซองก็ไปซ้อมเต้นครับ!" ผมร่ายยาวประหนึ่งกล่าวรายงานอะไรซักอย่างให้มาร์คฮยองฟัง อีกคนทำเพียงแค่พยักหน้ารับรู้เท่านั้น
อีกคนนั่งกดรีโมทเปลี่ยนช่องไปเรื่อยๆก่อนจะมาหยุดที่ช่องรายการทำอาหารช่องนึงแล้ววางรีโมทลงบนโต๊ะ
"ฮยองเหนื่อยหรอครับ..ให้ผมนวดให้มั้ย?" ที่อีกคนเลื่อนมาช่องนี้เพราะไม่มีอะไรจะดูนั่นเองครับ แถมยังทำท่าเหมือนจะหลับอีกด้วย
.. มาร์คฮยองคงจะเหนื่อยกับงานมากแน่ๆ
"หือ?..มานั่งนี่สิ" ยกยิ้มมุมปากก่อนจะเอ่ยเรียกให้ผมย้ายที่นั่งไปอยู่บนตักของเจ้าตัวแทน
ผมลุกขึ้นไปนั่งลงบนตักแกร่งของอีกคนอย่างไม่อิดออด หันหน้าเข้าหากันเพื่อสบตา คล้องแขนประจำที่รอบลำคอแกร่ง ส่วนคนใต้ร่างเองก็วางมือหนาโอบรั้งเอวไว้ไม่ให้ผมตกลงไป
"มาร์คฮยอง..อื้อ! จะลูบเข้ามาทำไม.." เผลอสะดุ้งตกใจเมื่อรู้สึกถึงความเย็นของมือที่สัมผัสลงบนแผ่นหลัง
"ฮยองเหนื่อยจะดุเราแล้วนะ" ร่างสูงพิงพนังโซฟาพรางไล่สายตามองเสื้อตัวเก่งที่ผมสวมอยู่ อีกคนเกียดมันนักหนาไม่รู้ทำไม
"ฮยองก็อย่าดุซี่.." ทำหน้าอ้อนที่อีกคนเห็นแล้วต้องใจอ่อนใส่ไปหนึ่งที
แล้วก็เป็นไปตามคาด อีกคนยอมใจอ่อนคลายปมที่คิ้วเข้มออกจนได้ ปิดท้ายด้วยการส่งยิ้มไปให้อีกทีอย่างเอาใจ
"ไม่ดุแล้วก็ได้" กระตุกยิ้มหนึ่งทีก่อนที่เจ้าตัวจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูงพร้อมกับอุ้มผมลอยติดขึ้นมาด้วย เล่นเอาใจหายใจคว่ำหมดเลย เกิดอีกคนปล่อยผมขึ้นมาตกลงไปคงเจ็บน่าดู
"ฮยอง..ดะ..เดี๋ยวผมตกนะ..แงงงงง!!" คนขี้แกล้ง! คนใจร้าย!
มาร์คฮยองแกล้งทำเหมือนว่าจะปล่อยผมให้ตกลงมาจนผมกลัวไปหมด ได้แต่กอดคอแกร่งพร้อมกับซุกหน้าลงไปอีกที
ผมยอมปล่อยมือออกจากอีกคนก็ตอนที่รู้สึกว่าหลังสัมผัสกับความนุ่มของเตียงภายในห้องนอนซะแล้ว
ทันทีที่เปิดเปลือกตาขึ้นก็สบเข้ากับดวงตากลมโตของคนรักที่ใบหน้าอยู่ห่างกันเพียงไม่กี่เซน อีกคนก็ค่อยๆโน้มใบหน้าลงมามอบสัมผัสนุ่มหยุ่นบนริมฝีปากสีอมชมพู
มาร์คฮยองกดจูบลงมาซ้ำๆหลายทีก่อนที่จะเริ่มดูดดึงและขบเม้มด้วยจังหวะที่เร็วขึ้น รสจูบหวานหอมที่แปรเปลี่ยนเป็นร้อนรุ่มเมื่อร่างสูงสอดเรียวลิ้นเข้ามาสำรวจภายในปาก ไล่เลียกวาดต้อนเอาความหวานไปจนหมด อีกคนช่วงชิงอากาศหายใจไปจนต้องออกแรงทุบอกเบาๆเพื่อร้องขอชีวิต
"แฮ่ก..ฮะ...ฮยอง.." มือเรียววางแหมะบนไหล่หนาเพื่อเว้นช่องว่างระหว่างเราก่อนที่สิงโตตัวใหญ่จะหมดความอดทน
"อ่า...ถอดทิ้งไปเลยแล้วกันนะไอเสื้อตัวนี้" ไม่พูดเปล่าอีกคนจัดการดึงเสื้อตัวเก่งออกจากตัวแล้วโยนออกไปให้พ้นทาง
ร่างสูงคร่อมตัวกักขังผมไว้ ใช้สายตาทรงเสน่ห์คู่นั้นไล่มองไปทั่วทั้งตัว แต่จู่ๆก็เกิดนึกเรื่องที่ทำให้ผมน้อยใจอีกคนขึ้นมา
"ทำหน้างอแงใส่ฮยองหมายความว่าไงดงฮยอก" ใช่ครับ! จะมาจับมาลูบทำไม ชอบผิวขาวๆไม่ใช่รึไง!
"ผมไม่ใช่ฮยองจับแล่ว!" ตะโกนใส่ด้วยเสียงที่ดังพอสมควรพร้อมกับย้ายตัวเองออกห่างจากอีกคน
"อะไรกันเนี่ย..โกรธอะไรฮยอง?" ร่างสูงยิ่งงงเข้าไปใหญ่เมื่อเจอใบหน้างอแงระดับสิบของผม
"ก็ฮยองชอบขาวๆไม่ใช่หรอ งั้นก็ไม่ต้องมาจับตัวผมเลย!" เชอะ! คำชมซักคำก็ไม่มีให้
"ห้ะ!? เราไปเอามาจากไหน" ยัง! ยังจะมาตีหน้างงอีก!
"ก็วันก่อนฮยองพูดเองนะ!" ทำมาเป็นลืม
"..อันนั้นฮยองบอกจีซอง..งอแงอะไรดงฮยอกอา" ร่างสูงขยับเข้ามาลูบหัวเอาใจอีกครั้ง
ไม่ต้องมายิ้มแบบนั้นเลย!
"ฮยองรู้แล้วว่าเรางอแงเรื่องอะไร" อีกคนยิ้มจนมองไม่เห็นตาขาว บีบแก้มของผมไม่เบานักก่อนจะผลักให้นอนราบไปอีกครั้ง
"เซ็กซี่หรือมีเสน่ห์น่ะไม่ได้อยู่ที่สีผิว..แต่อยู่ที่ว่าเป็นเราต่างหาก"
"..เมื่อกี้ฮยองพูด..อ๊ะ!...มาร์คฮยอง..อื้อ!"
"ยิ่งตอนนี้ยิ่งเซ็กซี่:)"
.
.
.
.
.
.
.
.
"อ๊ะ!..อ่า..ฮยอง...อืม"
สิงโตกำลังขย้ำแล้วครับ ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ที่ผมถูกอีกคนขย้ำ ทั้งกัด ทั้งดูดไปจนทั่วทั้งตัว และตอนนี้อีกคนก็มาหยุดเล่นสนุกอยู่ที่ยอดอกสีอ่อนที่ถูกเจ้าตัวกัดและดูดจนแดงไปหมดแล้ว
ร่างกายเปลื่อยเปล่าได้แต่บิดเร้าไปมาพร้อมกับหลุดเสียงร้องน่าอายออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่
"อื้อ!...ฮยอง" อีกคนใช้เข่าดันต้นขาให้อ้าออกก่อนจะส่งมือหนาไปลูบไล้สำรวจช่องทางด้านหลัง
"อ่า..ต้องใช้..นิ้วก่อนใช่มั้ย" สิงโตตัวใหญ่เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่าพร้อมกับตาคมๆที่มองมาทำเอาหน้าร้อนไปหมด
"อื้อ...แฮชานกลัวเจ็บ.." เพราะว่าเรายุ่งมากกันทั้งคู่ เวลาส่วนตัวแบบนี้จึงมีไม่บ่อยนัก
ผมส่งลิ้นร้อนไล่เลียนิ้วทั้งสามของคนด้านบน ไล่เลียและอมจนชุ่มไปด้วยน้ำลายที่เปรียบเสมือนสารหล่อลื่น
"อึก..อ่าา...จุก..ฮึก" อีกคนใส่เข้ามาทีเดียวทั้งสามนิ้วจนมันคับแน่นไปหมดทำเอาน้ำตาคลอด้วยความเจ็บและจุก
"ดงฮยอกอาา...ฮยองขอโทษนะ.." ริมฝีปากยักสวยกดจูบลงมาบนหางตาซับน้ำตาออกให้เป็นการปลอบใจ ก่อนที่จะเริ่มขยับส่วนล่าง
"อ๊ะ..อ่าา..มะ..มาร์คฮยอง..งืออ" เสียงร้องที่พยายามกลั้นถูกปล่อยออกมาอย่างไม่รู้ตัว สะโพกลอยขึ้นเมื่ออีกคนเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น
สิงโตตัวใหญ่ยังขี้รังแกเสมอ จู่ๆอีกคนถอนนิ้วทั้งสามออกจนรู้สึกโหวงๆตรงท้องน้อย
"..อึก..ฮยอง..ช่วยที..อ่าา" ปรือตาขึ้นมาอ้อนวอนขอให้อีกคนรีบทำตามใจตัวเองซักทีก่อนที่ผมจะทนไม่ไหว
"อา..บอกมาก่อนว่าจะไม่ใส่เสื้อตัวนั้นอีก.."
"มะ..ไม่ใส่แล้ว..อ่าาฮยอง"
"เด็กดี.."
"อ๊ะ!..อ่าา..ฮึก.." ความจุกปนเสียวแล่นเข้ามาเป็นสิ่งแรกเมื่อคนใจร้ายด้านบนใส่แก่นกายที่ขยายใหญ่เข้ามาจนมิด น้ำตาไหลอาบข้างแก้มพร้อมกับตัวที่ผวาขึ้นมากอดรอบคอของอีกคน
ร่างสูงกอดปลอบพร้อมกับลูบหัวเบาๆให้ผมเริ่มผ่อนคลายลง
"ดงฮยอกอา..ฮยองขอขยับนะ.." มาร์คฮยองจัดให้ผมนอนลงเหมือนเดิมก่อนที่จะเริ่มขยับแก่นกายเข้าออกเป็นจังหวะ จากจังหวะเนิบช้าแล้วจึงค่อยๆเร่งให้เร็วขึ้นอย่างที่อีกคนต้องการ
"อ๊ะ...อ่ะ..ฮยอง...มาร์คฮยอง..อ๊ะ!" ร่างบางโยกโยนไปตามแรงที่อีกคนใส่เข้ามาไม่หยุดหย่อน
"อ่า..อึก..อ้าอีกหน่อยสิ.."
อีกคนเร่งจังหวะเร็วขึ้นเน้นตรงจุดที่ทำให้ผมเสียวจนร้องครางออกมาสุดเสียง ใช้เวลาเพียงไม่นานก่อนที่ความต้องการจะถูกปลดปล่อยออกมาเต็มหน้าท้อง และความรู้สึกอุ่นๆภายในช่องทางที่อีกคนปล่อยเข้ามาภายในตัวของผม
กิจกรรมร้อนแรงที่พึ่งจบไปทำเอาผมเหนื่อยจนค่อยๆปิดเปลือกตาลงอย่างหมดแรง
"อ๊ะ!..มาร์คฮยองจะทำอะไร..อื้อ!"
ผมถูกคนใจร้ายจับพลิกให้นอนคว่ำหน้าลงทั้งๆที่ส่วนนั้นยังเชื่อมกันอยู่ มือหน้าประครองสะโพกให้สูงขึ้นก่อนจะเริ่มสวนกระแทกแก่นกายเข้าไปอีกครั้ง
"อ่า..ฮยองยังไม่อิ่มนะดงฮยอก:)"
TBC
555555555บ้าบอมากชั้นทำอะรลงไปอีกแล้วก็ไม่รู้ เป็นเรื่องน่ารักๆที่เรามองว่ามันคงจะออกมากดีอ่ะมั้งก็เลยอยากแต่งขึ้นมา // อ่านแล้วไม่ดราม่าเรื่องสีผิวน้องนะคะ เรามองว่าผิวของน้องแฮชมีเสน่ห์มากจริงๆ บางครั้งยังรู้สึกชอบมากกว่าผิวสีขาวๆซะอีก แล้วเจอกันใหม่น้าอิ้อิ้
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น