[OS] dochan dohyuck : lost you


doyoung x haechan





     ทุกคนเกิดมาเคยมั้ยที่จะชนะตลอด..




ต่อให้คุณจะเก่งแค่ไหน หรือเป็นอัจฉริยะที่มีไอคิวสูงลิบลิ่ว ผมเชื่อว่าคุณไม่มีทางชนะไปได้ตลอดหรอก มันต้องมีซักครั้งที่คุณพลาดและแพ้ในที่สุด




...ใช่ครับ นี่คือคำปลอบใจตัวเองสำหรับคนที่แพ้แทบจะตลอดอย่างผม แม้แต่เรื่องที่คิดว่าตัวเองทำได้ดียังแพ้ได้เลย




ผมนาย 'คิมโดยอง' ผู้ที่แพ้อยู่ตลอด จุดอ่อนของผมคือมักจะแพ้ให้กับ 'แฮชาน' รุ่นน้องในวงเดียวกันอยู่เสมอ ไม่ว่าจะทำอะไรก็ไม่เคยชนะเจ้าเด็กคนนี้ได้เลย



ถ้าผมเถียงกับเด็กนี่น่ะหรอ?




   "ฮาาาาาายองงงงงงงง ผมอยากกินไอติมเราไปซื้อไอติมด้วยกันเถอะ"


   "ฮยองไม่ว่าง นายไปชวนแทยงแทนละกัน"


   "แทยงฮยองหลับ"


   "งั้นแจฮยอน"


   "แจฮยอนฮยองหลับ"


   "เฮ้อ...แล้วยูตะ"


   "ยูตะฮยองก็หลับ"


   "...จองอู"


   "จองอูฮยองหละ.."


   "หลับ?"


   "ใช่ครับ! เหลือแต่ฮยองคนเดียวเลยที่ว่าง ไปกันเถอะน้าาาาาา"


   "ที่ให้ฮยองไปด้วยนี่กะจะให้ฮยองเลี้ยงใช่มั้ย?"


   "เปล่าน้าาา..ผมชวนฮยองไปด้วยเพราะกะจะลืมเอากระเป๋าตังค์ไปอ่ะ5555555555"




แล้วสุดท้ายผมก็ต้องยอมไปซื้อไอติมกับอีกคนแถมยังต้องออกเงินให้ทั้งหมดเลยด้วย แต่ที่เจ็บใจกว่านั้นก็คือการที่ผมลงมาเจอกับแจฮยอนและแทยงที่ร้านสะดวกซื้อข้างล่างพอดี..



...โดนเจ้าเด็กนี่หลอกซะได้




แต่ถ้าคุณคิดว่าแค่เถียงไม่ชนะแค่นี้ไม่ได้แปลว่าผมจะแพ้ไปตลอดล่ะก็...คุณคิดผิด



ปัจจัยหลักๆมันอยู่ที่ว่า..ต่อให้ผมจะเป็นฝ่ายชนะอีกคนแล้วก็ตาม แต่เจ้าตัวก็สามารถหาข้อโต้เถียงต่างๆนานามางัดกับผมได้ทุกที แล้วแบบนี้จะไม่ให้ผมแพ้มาตลอดได้ยังไงกัน



   "เอาวะ! ถึงเวลาที่ต้องชนะซะบ้าง!!"




ผมต้องหาสิ่งที่ชนะเจ้าเด็กขี้อ้อนนั่นให้ได้



อา..มีอยู่เรื่องนึงที่ชนะแน่ๆ







...อายุไงล่ะ




ความเป็นพี่ของผมที่สามารถวางอำนาจสั่งการอีกคนได้ ถึงแฮชานจะดื้อและไม่เชื่อฟังไปบ้าง แต่อีกคนก็เคร่งครัดเรื่องพี่น้องมากๆเลยล่ะ



ถ้าไม่เชื่อก็ดูนี่...





   "แฮชานนี่" เอ่ยเรียกน้องชายตัวเล็กในชุดนอนบางๆที่กำลังเล่นเกมส์อย่างตั้งอกตั้งใจอยู่


   "คะ..ฮยองแปปนึง" เจ้าตัวบอกปัดๆก่อนจะจดจ้องอยู่กับเกมส์อย่างเอาเป็นเอาตาย


   "แฮชานนี่!" เปิดโหมดดุด้วยเสียงเรียบนิ่ง


   "อ่ะ..ง่าาาฮยองทำผมตายเลยยยยย" ยังจะทำมาเป็นเบะปากงอแงอีก ฮยองไม่ใช่มาร์คนะที่จะโอ๋ตลอดตอนเจอโหมดนี้ของนายน่ะ


   "เลิกเล่นได้รึยังไอเกมส์นี่น่ะ" จะต้องให้เปิดโหมดดุก่อนตลอดถึงจะยอมฟังกันบ้าง


   "ผมเล่นแค่นิดเดียวเถอะ...ไม่เล่นแล้วก็ได้ครับ"




เป็นไงครับ แค่ผมขมวดคิ้วยุ่งๆส่งไปอีกคนก็ยอมแต่โดยดี




   "...อย่าให้ผมเห็นฮยองเล่นบ้างก็แล้วกัน"




ทำหน้ามุ่ยเข้าไปเถอะ..คิดว่าน่ารักมากรึไง?






เออ! น่ารักมาก!




   "ฮยองไม่ให้ผมเล่นเกมส์งี้ผมก็ไม่มีอะไรทำอะดิ" เด็กน้อยที่นั่งข้างกันเอ่ยขึ้นอีกครั้ง



   "...งั้นผมเล่นกับฮยองก็ได้! :)"



   "เฮ้ย!  เดี๋ยวๆฮยองไม่ได้บอกว่าจะเล่นด้วยซักหน่อย!!"




อีกคนไม่ได้ฟังเสียงร้องโวยวายของผมเลยแม้แต่นิด ทันทีที่ตัวเองพูดจบก็กระโจนเข้าใส่อย่างเดียวเลย


คิดว่าตัวเล็กรึไงกัน...




   "นี่! มานั่งตักฮยองทำไมเนี่ย"



ที่โวยวายก็เพราะสงสัยเฉยๆหรอกครับ ไม่ได้หนักหรือเดือดร้อนอะไร อีกคนชอบมานั่งตักแบบนี้อยู่บ่อยๆ จะเรียกว่าชินก็ได้แต่ผมก็ไม่ได้ไม่ชอบนะ..ไม่รู้สิ



   "ผมชอบนั่งอ่ะ..ขอนั่งหน่อยนะฮยองน้าาาาา" น้องเล็กบนตักที่มีนิสัยติดสกินชิพว่าด้วยใบหน้าน่ารัก


   "ฮยองเมื่อย!"




อันนี้พูดจริงครับ..และที่เมื่อยก็เพราะอีกคนไม่ยอมนั่งนิ่งๆต่างหาก





ไม่รู้จะขย่มทำไม




   "ฮยองห้ามเมื่อยสิ..ไม่งั้นผมจะน้อยใจนะ!" เจ้าเด็กดื้อเอาอีกแล้วสิเนี่ย


   "แล้วจะนั่งตักฮยองนานเท่าไหร่?"




มือหนาโอบรอบเอวพยุงร่างเล็กบนตักเอาไว้อย่างเคยชิน สายตาจับจ้องไปที่ต้นคอเนียนระหงที่อยู่ใกล้เพียงไม่กี่เซน กลิ่นหอมอ่อนๆที่ได้คงจะเป็นกลิ่นน้ำหอมที่อีกคนบอกว่าถูกใจนักหนา...หอมจริงๆด้วย




   "หืม? ว่าไงล่ะ..จะนั่งอีกนานเท่าไหร่"



ค่อยๆโน้มใบหน้าเข้าใกล้ต้นคอล่อตาล่อใจ สูดดมกลิ่นหอมเย้ายวน แผ่นหลังเล็กที่เคยพิงแนบอกก็เด้งขึ้นนั่งตรงเหมือนจะสะดุ้งนิดหน่อยล่ะมั้ง



   "เอ่อ..ผะ..ผมจะลุกเดี๋ยวนี้แหละ"



เด็กน้อยพูดลนๆก่อนจะทำเหมือนจะลุกออกจากตักให้ได้แต่ก็ติดมือของผมที่โอบเอาไว้อยู่ดี สุดท้ายก็ต้องนั่งแหมะอยู่ที่เดิม



   "ฮยองจะมะ..เมื่อยเอานะครับ" ใบหูขึ้นสีแดงระเรื่อของอีกคนบ่งบอกได้ว่าตอนนี้ใบหน้างอแงของเจ้าตัวคงจะแดงไม่แพ้กัน



   "ก็นายห้ามไม่ให้ฮยองเมื่อยไม่ใช่หรอ?" พูดชิดริมหูจนลมหายใจเบารดพอทำให้ขนลุกซู่ขึ้นมา



   "..จริงด้วย" เสียงบ่นเบาๆที่เหมือนจะคุยกับตัวเองมากกว่า




   "ถ้างั้น..ฮยองขอคิดค่านั่งตักดีมั้ย?"



   "ค่านั่งตัก..อื้อ!"



ริมฝีปากได้รูปคบเม้มเข้าหากันเพื่อกั้นเสียงบางอย่างตอนที่ผมบรรจงกดจูบไปบนลาดไหล่สีน้ำผึ้งเนียนสวย




   " 1 ครั้งต่อ 1 นาที...ดีมั้ย?" พูดจบก็คงจะครบหนึ่งนาทีพอดีเลยมั้ง


   "อ๊ะ!..ยังไม่ถึง 1 นาทีเลยนะฮยอง"


   "ว้าาาา..ฮยองไม่ได้เก่งเลขเท่านายหรอก งั้นนี่ครบ 1 นาทีแล้วยัง"


   "อ๊ะ!...พะ..พอแล้ว"


   "หึ..นั่งต่ออีกซักชั่วโมงก็ได้นะแฮชานนี่"


   "ไม่! ฮยองแกล้งผม ไม่เล่นด้วยแล้ว!"





ปล่อยไปแค่ครั้งนี้เท่านั้นแหละ..อย่าให้มีครั้งหน้าก็แล้วกัน จะจับนั่งบนตักจนกว่าจะหายดื้อเลยคอยดู



อืม...เอาเป็นว่า




...ที่ผมเคยบอกว่าแพ้แฮชานตลอดก็ลืมๆไปนะครับ



ก็อย่างที่คุณเห็น






ผมชนะ :)




.

.

.


.

.

TBC

โอ้ยยยยชั่ววูบมากๆ อยากลองจับน้องแฮชไปคู่กับคุณโดขี้โวยวายของไรท์55555 ออกมาแปลกๆนิดหน่อยมั้ยอ่ะ เจอกันตอนหน้าจ้าาาาา